Ένα από τα κυρίαρχα θέματα συζήτησης σε κάθε είδους παρέα, ανδρική, γυναικεία, μικτή, είναι οι σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων. Όπως αποδεικνύεται και ειδικά όσο περνούν τα χρόνια, η δημιουργία μιας ωραίας, υγιούς σχέσης, ανάμεσα σε έναν άνδρα και μία γυναίκα, γίνεται όλο και πιο δύσκολη υπόθεση. Γιατί συμβαίνει αυτό Μέσα από τις σχέσεις μας, προσδιορίζουμε τον κόσμο γύρω μας αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό μας Συναντάω συχνά, τόσο εντός αλλά και εκτός της δουλειάς μου, ανθρώπους άνω των 30 που αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες στο να κάνουν μια σταθερή συντροφική σχέση. Πιο συγκεκριμένα, βλέπω συχνά, στους ελεύθερους ανθρώπους στις δεκαετίες των 30 και 40, μια έντονη απογοήτευση που αφορά στην διαδικασία εύρεσης συντρόφου ανεξαρτήτως φύλου. Τι συμβαίνει λοιπόν και δυσκολεύουν οι ερωτικές σχέσεις μετά από κάποια ηλικία;
Κατηγορία :Θέλω να με θέλεις
Εκτός από τον θαυμασμό ένα άλλο και μάλλον το βασικότερο συστατικό της ερωτικής έλξης, είναι η επιθυμία. Η επιθυμία να επιθυμώ αλλά και να με επιθυμούν. Ειδικά στην πρώτη του φάση, ο έρωτας έχει κυρίως να κάνει με το δεύτερο. Ερωτευόμαστε αρχικά την αντανάκλαση του ίδιου μας του εαυτού στα μάτια του άλλου. “Όταν κάποιος ερωτεύεται, στην πραγματικότητα δεν βλέπει τον άλλον στο σύνολό του. Αντίθετα, ο άλλος λειτουργεί σαν μια οθόνη όπου ο ερωτευμένος προβάλλει τις εξιδανικευμένες πλευρές του. (Bucai, J., 2006). Πολλές φορές λοιπόν, όταν ένας άνθρωπος βρίσκεται στην προαναφερθείσα κατάσταση πίεσης και άγχους δεν ανταποκρίνεται “καλά” στην επιθυμία του άλλου να τον επιθυμούν. Όταν ο ερωτευμένος αντί να προβάλλει στον άλλο τον ιδανικό του εαυτό, προβάλει το άγχος του να δημιουργήσει μια σχέση, ένα γάμο, μια οικογένεια κλπ, εναποθέτει στο σημείο επαφής ένα τεράστιο βάρος και μια τεράστια πίεση που τρομάζει τον δέκτη αυτής της προβολής. Η πίεση και το άγχος καταστρέφουν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα επιθυμίας που είναι απαραίτητη στον έρωτα. Επιπλέον, η πίεση δημιουργεί την αίσθηση ότι ο άλλος δεν με επιθυμεί γι’ αυτό που είμαι, αλλά με έχει ανάγκη, με χρειάζεται για να γεμίσει το χρόνο, το χώρο, την ύπαρξή του. Κι αν το να βλέπω στα μάτια του άλλου επιθυμία είναι αφροδισιακό, το να βλέπω ανάγκη είναι το ακριβώς αντίθετο. Αυτή η αίσθηση δημιουργεί μια νέα πίεση που γίνεται αφόρητη για αυτόν που τη δέχεται και οδηγεί πολλές φορές στην φυγή.
Ζούμε στην εποχή της εικόνας και της ταχύτητας
Είναι πολύ λογικό η εποχή που ζούμε να επηρεάζει όλων των ειδών τις σχέσεις μας. Ζούμε στην εποχή της εικόνας και της ταχύτητας .Επομένως αυτό που παρατηρώ είναι ότι πλέον οι σχέσεις μας θέλουμε να είναι γρήγορες ,σύντομες και να έχουν ταχύτητα και ένταση.Αυτό δημιουργεί το κενό, της διάρκειας και εκεί δημιουργείται το πρόβλημα. Η διάρκεια φοβίζει γιατί πλέον έχουμε εκπαιδευτεί να ζούμε χωρίς ευθύνες ,χωρίς απολογίες χωρίς αφοσίωση και δέσμευση. Για ποιό λόγο γίνεται αυτό; Για το λόγο ότι κυνηγάμε την τελειότητα στους υπόλοιπους τομείς της ζωής μας και αυτό δεν μας κάνει πιο τέλειους τελικά ,αλλά πιο κουρασμένους. Επομένως αυτή η κούραση από το κυνήγι της τελειότητας , μας κάνει να μην θέλουμε να ασχοληθούμε με κάτι πιο ουσιαστικό και να μην έχουμε ανάγκη να συνδεθούμε. Η μόνη σύνδεση δυστυχώς που μας κυνηγάμε ,είναι η σύνδεση με τα χρήματα ,την καριέρα,την προβολή μας στα social media. Έχουμε αποκτήσει πολύ εγωκεντρικά χαρακτηριστικά και χάσαμε τη σύνδεση με τον πραγματικό εαυτό μας.
Κατηγορία :Μεγάλες Προσδοκίες
Αυτό που γίνεται λοιπόν είναι ότι καταλήγουμε να περιμένουμε να βρούμε αυτό που θέλουμε, έτσι όπως το θέλουμε, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μας και επιπλέον χρειάζεται να μας αποδείξει ο άλλος γρήγορα ότι είναι αυτή/ αυτός που θέλουμε και όχι όλα αυτά που έχουμε απορρίψει στο παρελθόν γιατί δεν έχουμε χρόνο και ενέργεια να σπαταλήσουμε πια σε αυτή την ηλικία. Πόσο ρεαλιστικό είναι όμως αυτό και πόσο δίκαιο; Πως νιώθω εγώ όταν με βάζει ο άλλος σε αυτή τη θέση; Πόσο εύκολο είναι να απορρίψω κάποιον άδικα σε αυτή την ταχύρρυθμη διαδικασία; Και τελικά πόσες ευκαιρίες για μια ουσιαστική σχέση δίνουμε ο ένας στον άλλο και στον ίδιο μας τον εαυτό; Στα 20 μας δίναμε ευκαιρίες και με το παραπάνω γιατί είχαμε χρόνο και δεν μας ένοιαζε και τόσο αν η σχέση θα “πάει κάπου”. Μετά τα 30 όμως, θέλουμε να βρούμε κάτι ουσιαστικό με μέλλον -και καλά κάνουμε-, όμως ποτέ κανείς δεν μπορεί να ξέρει από την αρχή αν μια γνωριμία μπορεί να γίνει σχέση και πόσο μάλλον αν θα εξελιχθεί σε μια “πετυχημένη” σχέση με μέλλον. Αφήνοντας την κούραση και την απογοήτευση που φέραν οι προηγούμενες εμπειρίες να μας καταβάλουν, σε συνδυασμό με την βιασύνη και τις υπέρμετρες προσδοκίες, δημιουργούμε μια πίεση εσωτερική και εξωτερική, η οποία στην πραγματικότητα, μας εγκλωβίζει και μας κλείνει στον εαυτό μας. Οι ανθρώπινες σχέσεις όμως και ειδικά ο έρωτας είναι σαν τη φωτιά, μετά την πρώτη σπίθα χρειάζεται χώρο και αέρα για να δυναμώσει. Ας κάνουμε ένα βήμα πίσω λοιπόν, για να αφήσουμε τον απαραίτητο χώρο και αέρα που χρειάζεται η ανθρώπινη επαφή για να αναπτυχθεί.
Επομένως, η προσωπική μου άποψη είναι ότι για να βρεί κάποιος αυτό που ψάχνει ,θα πρέπει αρχικά να έχει προσδοκίες μόνο από τον εαυτό του και όχι να εναποθέτει όλη του την ευτυχία και τις προσδοκίες του σε κάποιον άλλο. Και τελικά μία σχέση δεν θα σε θεραπεύσει και το να μείνεις μόνος δεν θα σε σκοτώσει.
Βασιλική Φλωροπούλου
Business & Life coach