Σήμερα, είχα την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου, αναφορικά με την τέλεια επανάληψη και τα μοτίβα που εμφανίζονται ξανά και ξανά στη ζωή μας.Αν παρατηρήσουμε βαθειά τον εαυτό μας ,θα δούμε ότι η καθημερινότητα μας, αποτελείται από συγκεκριμένες πράξεις, συναισθήματα και σκέψεις. Ζούμε όλοι καθημερινά λοιπόν ένα μοτίβο, το οποίο εμφανίζεται διαρκώς μπροστά μας.
Ένα παράδειγμα είναι η αναβλητικότητα. Σε κάθε προσπάθεια να καταφέρουμε να ξεκινήσουμε ή να τελειώσουμε κάτι ,βρίσκουμε (οι περισσότεροι) μια τέλεια δικαιολογία αναβάλλοντας το! Είμαστε ωστόσο και τόσο εφευρετικοί που κάθε, μα κάθε φορά, ξοδεύουμε πολύτιμο χρόνο, ασχολούμενοι με οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτά που είναι σε προτεραιότητα. Είναι πραγματικά αξιολάτρευτο αυτό που κάνουμε, αυτά τα αδύνατα μας σημεία ,μας θυμίζουν κάθε φορά πως δεν είμαστε τέλειοι και αν θέλετε τη γνώμη μου, πολύ καλά κάνουμε και δεν είμαστε! Αυτό το υποστηρίζω γιατί μόνο όταν γνωρίσουμε τις ατέλειες μας θα τις απαρνηθούμε εντελώς. Είμαι βέβαιη ότι όλοι παλεύουμε να απαρνηθούμε τα αρνητικά μας συναισθήματα αλλά συγχρόνως δεν αφήνουμε και τους άλλους να δουν και να γνωρίσουν τον πραγματικό μας εαυτό.
Μέσα από τις συνεδρίες που παρέχω σε ανθρώπους που ζητούν την υποστήριξη μου, διαπίστωσα ότι, οι υπέροχοι, συγκροτημένοι και δημιουργικοί άνθρωποι είναι αυτοί που αγκάλιασαν τους ατελείς εαυτούς τους και τα αδύνατα τους σημεία. Οι άνθρωποι αυτοί βέβαια ,δούλεψαν μαζί μου και εργάστηκαν σκληρά, για την αγάπη για τον εαυτό τους, την αναζήτηση της αυθεντικότητας τους και της εμπιστοσύνης στον εαυτό τους. Αυτοί, κατά την άποψη μου, ξεκίνησαν να ζουν μια ολόψυχη ζωή με ένα καινούριο και εντελώς διαφορετικό τρόπο!
Κατά τη διάρκεια των συναντήσεων μας και καθώς έβλεπα την πρόοδο τους και την αλλαγή τους, και θέλοντας να βοηθήσω και άλλους ανθρώπους να να ζουν και να αγαπούν με όλο τους το είναι ,ενορχηστρώνοντας το μέσα με το έξω τους, τους έθεσα τα παρακάτω ερωτήματα : Τι θεωρούσαν πολυτιμότερο αυτοί οι άνθρωποι; Πως δημιουργούσαν αυτή τη δύναμη τους; Ποιές ήταν οι ανησυχίες τους και πως τις αντιμετώπιζαν; Πόσο εφικτό είναι να ζει τελικά κάποιος τη ζωή του ολόψυχα; Τι χρειάστηκε για να καλλιεργήσουν ,αυτά που είναι απαραίτητα για κάτι τέτοιο; Ποια εμπόδια συνάντησαν και πως τα προσπέρασαν;
Έπειτα από βαθειά παρατήρηση, κατέληξα λοιπόν στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι αυτοί, δούλεψαν σκληρά με τον εαυτό τους αλλά ήταν συγχρόνως στοργικοί και καλοί μαζί του.
Το ολόψυχα δεν έχει να κάνει μόνο με την τελειότητα ,την τήρηση των κανόνων του πρωτοκόλλου, και της σκληρής προπόνησης ,αλλά με το να αγκαλιάσουμε τον εαυτό μας ,τις ευαισθησίες μας και τα αδύνατα μας σημεία. Οι άνθρωποι αυτοί έκαναν ένα από τα μεγαλύτερα ταξίδια ξεκαθαρίσματος . Απαλλάχθηκαν από αυτό που νόμιζαν ότι θα έπρεπε να είναι και αγκάλιασαν αυτό που πραγματικά είναι. Αυτό εγώ το ονομάζω γενναιότητα! Αγκάλιασαν την ιστορία τους ,έσκαψαν βαθειά μέσα τους και έκαναν τη συνειδητή επιλογή της πίστης στον εαυτό τους. Το διάστημα αυτό λοιπόν, που ο χρόνος μας χαρίζεται απλόχερα, ας θέσουμε στον εαυτό μας αυτές τις ερωτήσεις και ας αναπτύξουμε το θάρρος ,τη συμπόνοια και τη σύνδεση με εμάς και αυτούς που αγαπάμε. Το ταξίδι αυτό δεν είναι λίστα που την κάναμε και ξεμπερδέψαμε, Είναι έργο ζωής ,έργο ψυχής που αξίζει να κάνουμε δώρο στον εαυτό μας.Ευκαιρία να επικοινωνήσουμε με τον εαυτό μας πραγματικά και ουσιαστικά.Αν αυτό δε γίνει τώρα ,στη δύσκολη αυτή περίοδο, τα καταπιεσμένα συναισθήματα που προσπαθούμε να απωθήσουμε ή να αγνοήσουμε ,δεν θα πεθάνουν. Θα τα κουβαλάμε και θα μας βαραίνουν όλο ένα και περισσότερο. Οι επιλογές μας γίνονται με ασυνείδητο τρόπο και αυτές μας οδηγούν να επιλέξουμε. Αν όμως μας ρωτήσουμε και μας ψάξουμε σε βάθος, τότε όλα θα γίνονται συνειδητοποιημένα χωρίς να έχουμε την ανάγκη να δραπετεύουμε και να απουσιάζουμε από τη ζωή μας!
Σε κάθε δύσκολη περίοδο μας, το μόνο σίγουρο που έχουμε, είναι ο εαυτός μας. Σε αυτόν θα πρέπει να επενδύσουμε και να του χαρίσουμε μια ολόψυχη ζωή για την οποία και προοριζόμαστε. Άλλωστε τίποτα, ποτέ δεν μας χαρίστηκε απλόχερα. Αν ανατρέξουμε στη δεξαμενή των επιτυχιών μας ,θα διαπιστώσουμε ότι αυτά που καταφέραμε ήρθαν μέσα από έμπνευση, σκληρή δουλειά και μεταμόρφωση.Ας το κάνουμε και τώρα ,τώρα που όλα αλλάζουν και μας χρειάζονται ακέραιους εκεί!